Мне ўсё цяжэй развітвацца з людзьмі,
З якімі лёс хаця на дзень братае…
Хоць упадзі балючымі грудзьмі
На роўны след, што вецер замятае.
Раней такіх пакугаў не было.
Ды я на іх ніколькі не сярдую:
Напэўна, сэрца ўмеласць набыло
Цаніць братэрства і любоў людскую.
1962