Прыгода гэтая не так даўно была.
К Чыжу (а сілы ён, як ведама, не мае)
Варона падступае:
– Скажы, ці я падобна да Арла?
Тут бачыць Чыж – з Варонаю не жарты,
А ўласны хахалок чаго-небудзь ды варты.
– Зусім Арол, – адказвае Чыж
Вароне клятай з клёна.
– Ну то ж бо то! Глядзі ж! –
З ласкаваю гразьбою пракаркала Варона
І паляцела стуль далей.
Ўсё тое бачачы, здзівіўся Верабей:
– Браток! Ці ж ты вачэй не маеш?..
Чыж, засаромеўшыся, так пачаў казаць:
– Я гэтым не зрабіў благога.
Дай бог Арла Варонай не называць;
Варону жа Арлом – нічога.