Думкі апоўначы – кветкі расістыя –
Сэрца смяротнага спевы вячыстыя,
Птушкамі ціхімі ймчаліся ў выраі,
Ў неба халоднае біліся крыллямі.
Пчолкі маўклівыя – зоранькі пільныя
Іх сустракалі там цішай магільнаю.
Месяц палохаў іх сном-таямніцаю,
Путаў іх, блутаў іх срэбнай расіцаю.
Хмаркі кудзельныя, лёгкія, зграбныя
Цьмой-павуцінаю клікалі-вабілі.
Далі трывожылі сінімі дахамі,
Хвойнымі процьмамі, шызымі страхамі.
Думкі апоўначы – ягадкі спелыя –
З неба вярнуліся асірацелыя.
Думкі, да месяца не ўзнімайцеся.
Лепш вы зямеліцы блізкай трымайцеся.
