Хоць прастая і малая
"Жалейка" твая,
Але надта пекна грае,
Як паслухаў я.
Грае звонка, стаіць ёмка
За свой родны край;
Сярод бедаў і пацёмкаў
Будзіць, так і знай,
Каб ачнулісь, страпянулісь,
Кожны стаў брат, друг, −
Абярнулісь, аглянулісь
На сябе вакруг.
Свае мора бяды, гора,
Крыві, поту, слёз,
Каб звёў кожны дружна, скора,
З паніжэння ўскрос.
Так спявае, так іграе
"Жалейка" твая…
Табе "дзякуй" скажа ўсякі,
Дык скажу і я!
1908
