Сьпяваюць думкі часта апаўночы,
Калі згадаю любую маю.
Я ў лірыцы малюю стан жаночы
I вобраз твой пяшчотна падаю:
Твой кужаль косаў, незабудкі-вочы
Мяне хвалююць. Я ізноў пяю.
Душою ўсхваляванаю пяю
Табе кантаты ўдзень і апаўночы.
Як толькі я заплюшчу ўмомант вочы –
Пачую ў сьпеве любую маю.
I я ўжо голас песьні падаю
На заклік твой ласкавы і жаночы.
Я разумею: твой настрой жаночы
Пераплятаецца з маім, і я пяю.
Ня мёд густы на сподку падаю,
А слова, што ўскіпела апаўночы
Ды памяць устрывожыла маю
I рыфмаю мне кінулася ў вочы.
А каб-жа бачыць мне на свае вочы
Мой сьветлы прывід, лёгкі стан жаночы!
Хай Бацькаўшчыну згадвае маю,
Якую гэтак горача пяю.
Як зырка сьвецяць зоркі апаўночы!
Я ім сваю заяву падаю.
Я думкамі заяву падаю:
3 вышыняў, зоркі, мне зірнеце ў вочы
I асьвятлеце радасьць апаўночы.
Яе, сагрэтую цяплом жаночым,
Гарну я ў ціхім смутку і пяю.
Зірнеце вы на мілую маю!
Ці зразумее хто тугу маю?
Я ўсё-ж сабе надзею падаю:
А можа не дарма любоў пяю.
З мальбою вусны і жывыя вочы…
I дзесьці твой далёкі стогн жаночы
Я чую ўраньні, ўдзень і апаўночы.
