Героі п’есы Андрэя Макаёнка «Дыхайце эканомна» хаваюцца ў бункеры, паколькі павінна пачацца атамная вайна і ўсё жывое на зямлі загіне. Выкарыстоўваючы топас бункера, аўтар стварае мастацкую мадэль буржуазнага свету, негатыўнага ў сваёй аснове.
Мадэліруючы парадкі ў тым падземным сховішчы, драматург наладжвае своеасаблівы шматнацыянальны парад дыктатараў, якія змяняюць адзін другога, усталёўваючы, кожны на свой лад, таталітарны рэжым. А ў выніку ўзнікае контурна акрэсленая і злёгку парадыраваная карціна рэальнай гісторыі чалавецтва ў яе паваротныя моманты
У п’есе таксама прысутнічае ўтопія. Жыхары знешняга свету, вызваліўшыся з-пад улады , нацыяналізавалі ўсе банкі, палацы, прадпрыемствы, скарацілі працоўны дзень, зрабілі ўсё бясплатным — гэта значыць, пабудавалі камунізм.
Нягледзячы на відавочную ідэалагічную ангажаванасць, у п’есе прысутнічаюць усе рысы антыутопіі: замкнёная прасторавая і сацыяльная структура, архітэпічны канфлікт верху і нізу, героі-маскі і г. д.
Жанравае вызначэнне, якое аўтар даў п’есе «Дыхайце эканомна», даўгаватае, але сапраўды дасціпнае і поўнае глыбокага сэнсу: «Калі гэта фарс, дык што ж тады рэальнасць?». Так драматург акцэнтаваў нашу ўвагу на тым, што фарсавая прырода смеху ў ягоным творы скіравана супраць рэальных заган чалавечага грамадства, якое за працяглы час свайго існавання напакутавалася ад самых розных уладароў, але не навучылася ні прадухіляць іх з’яўленне, ні эфектыўна змагацца з іх пачварным уладалюбствам.
