Многім цёпла ў бацькі пад страхою,
А мяне сагрэе шум жытнёвых ніў.
Змалку сэрцу не даюць спакою
Ў сініх далях ясныя агні…
Я на раддарожжы не зблуджуся
I не збочу, каб чакаць падмогі.
Па шляхах зялёных Беларусі
Буду пракладаць свае дарогі.
Данута Бічэль-Загнетава — Многім цёпла ў бацькі пад страхою…
Адна ў заснежаным да зніку краю, забытая, няма ў мяне нікога.