Світае,
Новы дзень ідзе,
Будзённы дзень ці свята.
Але адкуль з’явіўся ён,
Адкуль яго пачатак?
Пачаўся, мабыць, з рання ён,
З гадзіннікавай стрэлкі.
А можа, нават і з цябе,
Птушыны наш прыстрэшак.
Пачаўся, можа, ён з бусла
Над занямонскім стогам.
Ды не.
Я гэтак вам скажу,
Пачаўся ён з дарогі.
Яшчэ не глянула зара
Палоскаю з-за лесу,
А новы дзень шафёр пачаў,
Дарогі сябра лепшы.
Прачнуўся самым першым ён,
Яшчэ раней за ранак.
Вы спалі моцным сном яшчэ,
А ён ступіў на ганак.
У гаражы спакой і сон,
Час прабуджэння самы.
Пакуль шафёры дома спяць,
Машыны спяць таксама.
Але пара і іх будзіць –
Прачнецца хутка горад.
Пара!
Астыў за ноч асфальт.
Пара!
Заводзь маторы!
Прачнуўся першым светафор
I тройчы глянуў строга.
Што ж, добрай раніцы, шафёр,
I добры дзень,
Дарога!
Абвее ранішні скразняк
Акенца ветравое.
Жадае гораду шафёр
Прыемнага настрою.
Без газу нельга,
Без святла.
А без аўтамабіля?
Ну што б у горадзе сваім
Вы без яго рабілі?
Пакліч яго –
Ён тут як тут,
Памочнік ваш найшчыры.
Ён вас на працу давязе
Найпершым самым чынам.
Аж да заводскай прахадной
I на будоўлю прама,
У кожны гарадскі куток,
Дзе вас чакае праца,
Каб быў у кожнага настрой
I радасны й вясёлы.
I пра цябе успомніць ён
I давязе да школы.
Працуе, грае, і грыміць,
I круціць колы ранак.
Вось хлебапёкі хлеб спяклі,
I смачны і духмяны.
Час не спыняецца, бяжыць.
Не позніцца й машына.
Глядзіш, шафёр дамчаў той смак
Ужо да магазіна.
Улетку сонца прыпячэ,
Ажно дымяцца кроны.
– Дажджу! – вымольваюць. – Дажджу!
I дрэвы і газоны.
I вось два ліўні ён прымчаў
На разагрэтых колах.
Ён тут жа гораду ўручыў
Букеты два вясёлак.
Адразу горад пасвяжэў,
Асфальт блішчыць зашклёна.
Амаладзіў і напаіў
Ён дрэвы і газоны.
Зімовай ноччу снегапад
Здалёк вятры прыгналі.
Накідаў снегу,
не прайсці
I не праехаць нават.
Ён першым зноўку падаспеў.
Гукнулі мы шафёра.
Ён вывез з горада зіму
У сховішча за горад.
Пажар!
Завые на ўсю моц
Над горадам сірэна.
Агонь пажарнікі заўжды
Умомант перастрэнуць.
Агонь шугае і гудзе,
Аж плавяцца цагліны.
Але бяжыць хутчэй агню
Пажарная машына.
А вось яшчэ на кліч другі,
Ажно дымяцца шыны,
З чырвоным крыжам на баку
Спяшаецца машына.
Даюць на вуліцах усіх
Адразу ёй дарогу.
Машыну хуткаю завуць
За хуткасць дапамогі.
Калі на валаску жыццё,
Рашае ўсё імгненне,
Яна ляціць праз дождж і снег,
Яна нясе збавенне.
Як ты спяшаешся куды,
Час на хвіліны лічыш,
Зялёны аганёк таксі
Здалёк цябе пакліча.
Шафёру ўсюды справа ёсць
Ці ранні час, ці позні,–
З дарогі некага сустрэць,
Падвезці ранкам пошту.
Адвезці дошкі і бетон
На новую будоўлю.
Прыходзяць дні,
I кожны з іх
Яму дарогу дорыць.
Шафёр – дарадца ваш і друг
У кожнай добрай справе.
Спяваюць песні пра яго,
Яго за працу славяць.
Было, нахлынула ў наш край
Варожай сілы немач.
Грымела грозная вайна
Пад родным нашым небам.
Гарэлі вёскі, гарады,
Зямля ў агні палала.
Шафёр праз дым і праз агонь
Машыну вёў, бывала.
Усё было на тым шляху
У бомбавых варонках.
Праз пекла самае ён гнаў
Сваю паўтаратонку.
А там ізноў праз колькі вёрст –
Гарматнай пашчы выдых.
Зрываў калёсы і імчаў
Праз небасхілы выбух.
Калі ў блакадзе Ленінград
Лічыў і дні і ночы,
Па лёдзе Ладажскім ён шлях
Пракладваў неаднойчы.
Мароз.
Снарадны віск і дым,
I дыхаць немагчыма.
I колькі раз ламаўся лёд.
Ішла пад лёд машына.
Таму і помнік ля шашы
На ветравым прасторы
Уславіў подзвігі яго,
Ваеннага шафёра.
…Ужо адправіцца й табе
Даўно ў дарогу рупіць.
Ды нельга рухацца, калі
Не знаеш правіл руху.
I перш чым выехаць у шлях
I вёрсты перамераць,
Ты правядзі свой грузавік
Спачатку на паперы.
Ты правядзі яго па ўсіх
Найшумных скрыжаваннях,
Рашы задачы, адкажы
На ўсе як ёсць пытанні.
Прайдзі на аўтадроме ты
Шафёрскую навуку
I навучыся разумець
Усе ў маторы гукі.
Ну што ж, цяпер пара і ў шлях.
Ты хваляваўся многа.
I вось вітаецца з табой
Гарачая дарога.
Нагрэты шынамі асфальт,
Трымціць смуга лілова.
З-пад Мінска гулкая шаша
Бяжыць да Магілёва.
Шаша на Гомель і на Брэст,
Ва ўсе куткі краіны.
I на гадзінніку бягуць
За стрэлкаю хвіліны.
Бягуць узлескі і бары,
Гайдаецца прастора.
Цяплее вецер за акном
Ад подыху матора.
Ляціць дарога,
стракаціць,
Ажно калюча зрэнкам.
I на спідометры бяжыць,
Ажно спявае, стрэлка.
I б’е ў ветравое шкло
Дарожны вецер рэзкі.
Перабягаюць шлях табе
Тваёй Радзімы рэкі.
Бяжыць машына праз лясы,
Цераз палі, разлогі.
I ты, шчаслівая, бяжы,
Бяжы, мая дарога!
