У "Прытчы пра чалавечую душу і цела" (ці "Слове пра сляпога і кульгавага") – ў якасці сюжэта евангельскае апавяданне пра руплівага гаспадара. Пасадзіўшы вінаград, ён паставіў ля варот двух старажоў: сляпога і кульгавага. "Калі хто з маіх ворагаў захоча абакрасці вінаграднік, то кульгавы ўбача, а сляпы пачуе. Калі ж хто-небудзь з іх захоча ўвайсці ў вінаграднік, то кульгавы, не маючы ног, не зможа прайсці ўсярэдзіну; сляпы ж, калі і ўвойдзе, то, заблудзіўшыся, у прорве разаб’ецца", – так разважае гаспадар. На справе адбылося інакш. Сляпы і кульгавы, аб’яднаўшы сілы (сляпы нёс кульгавага, а кульгавы паказваў дарогу), самавольна трапілі ў сад і прысвоілі чужое дабро.
У вобразе сляпога – чалавечая душа, кульгавага – цела. Гаспадар-стваральнік свету, Бог карае абодвух, выганяючы з саду. Думка – адказ насць чалавека перад богам і пакаранне за грахі.
