Рыгор Барадулін — Душа баліць…

Душа баліць
Зусім не так, як сэрца,
Той боль не ўтаймаваць нічым,
Няхай маўчым,
Няхай крычым –
Душу праверыць боль-зняверца.
 
Той светлы боль 
Нічым не ашукаць: 
Ні шэптам, ані гаманою, 
Той боль
Не тушыцца маною,
Бо ўмее полымем шугаць.
 
А ў полымі бязлітасным згарыць 
На прысак марната любая.
Душы, што боль упадабае, 
Захочацца загаварыць 
Як на духу
З другой пакутацерпцай, 
Зноў боль адчуць, 
Нібы спярша…
 
Пакуль баліць душа,
З надзеяй
Можа біцца сэрца.