Горад смуткам цісне мае плечы,
Плача вечар. Горкі вецер свішча.
Адвячоркам чую голас нейчы
Між руінаў там, дзе папялішча.
Гэта ціхі лямант беднай маці
Па сынох, што гінуць дзесьці ў свеце,
Па разбуранай вайною хаце,
Па святыні, кінутай у смецце.
На дзядзінцы — чортава ігрышча.
А з выгнанцам ходзіць цень галечы.
Плача вечар. Горкі вецер свішча.
Горад смуткам цісне мае плечы.
1955
