П’еса «Звар’яцелы Альберт, або Прароцтва шляхціца Завальні» (1991) – рымейк фантастычных апавяданняў Яна Баршчэўскага. Асноўны канфлікт п’есы – гэта канфлікт паміж светлымі і цёмнымі сіламі, паміж Дабром і Злом за чалавека, яго душу, яго лёс. У цэнтры твора – жыццёвы лёс пана Альберта, уладальніка маёнтка, які ў пагоні за нажывай фактычна прадаў душу д’яблу, ролю якога ў п’есе выконвае Чарнакніжнік. Жыццё Альберта цяпер падпарадкавана розным пачварным і агідным істотам, якія падштурхоўваюць яго на самыя нягодныя ўчынкі. Ён становіцца чалавекам без радзімы, выракаецца Бацькаўшчыны. Ён гатовы за ўласны дабрабыт прадаць чалавечую годнасць, грэбуе гісторыяй і культурай свайго народа, гандлюе памяццю продкаў. Аўтарскія ідэалы Дабра, маральнай чысціні ў творы ўвасабляюць мудры шляхціц Завальня і шчырая ў сваіх пачуццях Амелія. Імкнучыся пераканаць Альберта ў неабходнасці жыць па маральна-этычных законах продкаў, Завальня асуджае тых паноў, хто гатовы на здраду Радзіме, на ганьбаванне яе народа, на ашуканства і падман, якія «толькі і дбаюць, каб застацца пры багацці і раскошы…»
Вельмі сімвалічна, што аўтар завяршае свой твор «Малітвай за Беларусь», у якой просіць Бога не караць «нас бяспамяцтвам», каб не забыліся мы «святое мовы беларускае, гісторыі і традыцый нашых…»
