Уладзімір Караткевіч — Як звяргаюцца ідалы

  У апавяданні «Як звяргаюцца ідалы» Уладзімір Караткевіч дакладна адлюстроўваецца фарміраванне свядомасці дапытлівай і цікаўнай дзяўчынкі Алёнкі, якой год і дзевяць месяцаў. Дарослыя часта забаранялі ёй не хадзіць туды, не рабіць гэтага, не рваць таго. Пры гэтым палохалі пыласосам, які страшна гудзеў. Пазнаючы навакольны свет, яна ўсё ж такі нарвала зялёных парэчак, прынесла іх маме і з хітраватым выглядам на твары прамовіла: «Пасёсь». Пісьменнік не толькі паказаў на прыкладзе, як маленькая дзяўчынка пераадолела страх, але і задумаўся над сутнасцю гэтага адчування, адзначыў, як страх увогуле ўплывае на людзей.