Ёсць рукапісы, змест якіх сцярты, ледзь знаць
Ці нат другі напісан сэнс бязбожна.
Іх палімпсестамі прынята здаўна зваць,
I першы іхні змысл пайме не кожны.
Краіна родная! Так сталася й з табой.
Багацце й хараство твае прыроды
I прошласць слаўную змяшаў чужак з гразёй
I словы вывеў гідкія для зводу.
Але працоўны дух, разбіўшы мур турмы,
Здалеў вяковы бруд паганы змесці.
I з дзіўнай любасцю чытаем тое мы,
Што захавалася на палімпсесце.
1921
