Калі марнею ад нягод
І сэрцу цесна,
Я ўспамінаю радавод
І продкаў песні.
Яны ідуць за годам год
З мячом і плугам.
О, мой нязводны род,
Ён моцны духам!
Імёны памяць берагла.
Вяла праз церні,
Каб я не сеяў зла,
А толькі – зерне.
Да іх іду я зноў і зноў,
Ім веру свята.
Таму й вяду сваіх сыноў
Да іх на раду.
