Рыгор Барадулін — Палын і чарнобыль

Палын і чарнобыль – 
Браты з даўніны, 
На пусташах і на руінах 
Трывала карэнне пусцілі яны 
Тубыльцамі ў родных краінах.
 
Святлейшы ўспамінам
Палын-славянін,
Чарнейшы чарнобыль-татарын,
Адзін ласкавеў ля балючых былін,
Другі суравеў ля выгарын.
Яны – пагарэльцы
І сведкі вайны –
Па свеце вандруюць спрадвеку.
Іх лічаць сваімі паны-дзірваны,
Адводзяць ад іх небяспеку.
 
Сівее ў сухмень,
Серабрыцца палын,
У лівень рунее маўкліва.
Здаецца, чарнобыль
Чакае свой клін,
Што з неба прывабіла ніва.
 
Палын і чарнобыль, 
І мне вы – радня, 
Браты па малечай галечы. 
Пясчанай каплічцы апошняга дня 
Вы глуха атуліце плечы.