Люблю я прасторы
Зімовай парой,
Як ззяе дзень ясны
Дзівоснай красой.
Тут снег на палянах
Блішчыць весялей,
А шчокі ірдзеюць
За кветкі ярчэй.
Вось цягнуцца з лесу
З дрывамі вазы;
Па гладзі бліскучай
Скрыпяць палазы.
На санках-лядзянках –
Грамадка дзяцей.
Іх радасць сягоння
За сонца святлей.
А вунь і на лыжах,
Бы тыя ганцы,
Па гладкай паляне
Імчацца хлапцы.
Пад снежнаю коўдрай
Спяць руні палёў,
Што ў маі купчаста
Узнімуцца зноў.
