Чаго вам хочацца, сатрапы?
Нашто вам трэба наша кроў?
Нашто рвяцё агіднай лапай
З кагорты нашай змагароў?
За што вы помсціце, скажыце?!
Хіба за тое, што яны
Вучылі нас, як жыць на свеце
Без крыўды, здзекаў і маны?
Няўжо вы хочаце наганам
Спыніць за Бацькаўшчыну рух,
Сваёю сілаю паганай
Здушыць крывіцкі вольны дух?
Няўжо вы хочаце прымусіць
Крывіцкіх доблесных сыноў
Зрачыся Маці-Беларусі
I пад прыгон пайсці ізноў?
Не ўдасца вам, забойцаў зграя,
На Беларусь надзець хамут!
Вам не гуляць у нашым краі,
Не цешыць сэрца звонам пут!
Дарэмны вашы намаганні:
Жыў беларус і будзе жыць!
Ён сам здалее у змаганні
Свой шлях да волі пралажыць!
Вы не спужаеце нас болей
Пагрозай смерці з-за вугла;
I, шлях цярэбячы да волі,
Мы знішчым вас усіх датла.
Надыйдзе грозны час расплаты
За кроплі нашае крыві, –
Не хопіць вам, забойцы-каты,
Ўсёй вашай чорнае крыві.
14 снежня 1943 г.
