З Дому шлюбу
любы з любай
У букетах яркіх руж
Выплываюць – глянуць люба! –
Маладыя
жонка,
муж…
Асцярожна, ногі:
плошча Перамогі!
Спяць бацькі трывожна,
а над імі – гімн…
Сватала вайна іх,
ажаніла многіх
Неразлучна з смерцю
у дамах магіл.
Чуеце, нашчадкі,
іхняе дыханне? –
З-пад пліты трапеча
вечнасці агонь…
Вашае каханне,
вашае змаганне –
Як працяг, як памяць,
у святле яго.
На пліту кладуцца
ружы асцярожна,
Заімглілі слёзы
вочы маладой…
Памятны, шчаслівы
міг спыніў прахожых,
Як паклон загінуўшым
на зямлі маёй.
Прагна ў рост да сонца
рвецца клён кашлаты…
Галасок свой небу
дорыць немаўля…
Вечнымі агнямі
мужнасці салдата
Ад вайны апошняй
дыхае зямля.
