Сын здзівіўся нават,
выйшаў з-за стала:
мама вучаніцай
некалі была!..
Мама праглядае
стус папер сваіх.
Розныя іх назвы
сын чытае ўслых.
Тут білеты, кніжкі,
пісьмы ад сяброў.
Нават ордэн ззяе
пасярод дароў!
Граматы у мамы,
падарункаў шмат.
На адну паперу
глянуў: «Атэстат»…
Прачытаў, здзівіўся,
сеў ён да стала:
мама вучаніцай
некалі была?
Аркушык пажоўклы,
сіняя пячаць…
– Малайчына, мама:
пяць,
пяць,
пяць!..
Ды ў цябе пяцёркі
круглыя падрад!..
Вось калі спатрэбіўся
мамін атэстат!
1975
