Ціха – ажно закладвае вушы.
Дзюбай забінтаванай –
адбіў за лета –
Грукае дзяцел у азалелы ствол.
Сосен пявучых
ні ўвечар, ні рана
Не ўчуеш наўкол.
На дол
сыплецца толькі ігліца,
Быццам
бурая поўсць з мядзведзя.
Ледзьве
шэпчуць сасна з сасною
(Яны зазвіняць вясною!).
Крадзецца золь напрасткі
да ракі,
Бач ты,
паўзе каля самай!
Летам полю
звінець каласамі!
А покуль замоўкла ўсё…
