Апошні дзень вясны закрэслю
У перакідным календары,
А ты мне за любоў і песню
Усмешку толькі падары.
Нас грэлі цёплыя пракосы,
Над намі воблакі плылі,
Як з келіха, ад смагі росы
З лілеі белае пілі.
На досвітку шаптала вецце
Нам зачарованыя сны,
Нібыта у дзівосным свеце
Былі з табою мы адны.
А тое лета так далёка,
Што нават не хапае слоў,
I толькі не сціхае клёкат
Шчаслівых, як і мы, буслоў.
Успамінаю і не веру:
Было яно ці не было –
Лілеяў водар і аеру,
I бусла белае крыло.
Навошта патрывожыў сёння
Расінку, што сплыла з павек?
Мінае лета. I на сконе
Шчаслівы наш і горкі век.
1995
