Клапатлівая сарока,
Гаспадыня белабока,
Па прыпечку скакала,
Бліны расчыняла.
А дачушка памагала.
Сынок цеста мясіў.
Другі сын ваду насіў.
Трэці ў печы паліў.
А чацвёрты сядзеў,
На агеньчык глядзеў,
Памагаць не хацеў.
Бліны маці даставала,
Усіх дзетак частавала:
– На, дачушка, блінец,
Ты ў мяне – маладзец.
I сынок – маладзец,
I яму даю блінец,
I табе, сынок другі,
Мой памочнік дарагі.
Самы смачны блінок
Возьме трэці мой сынок…
Дзеці ўсе бліны паелі.
Шух, шух – паляцелі.
– Ну, а дзе ж, а дзе мой
блін? –
Запытаў чацвёрты сын. –
Мама, дзе мой блінец?
– А табе няма.
