Вацлаў Ластоўскі — Варона і рак

  Ляціць варона па-над ракой і каркае, ды так каркае, што не ўцярпеў рак сядзець у сваёй норцы і вылез паўзірацца, чаго яна галосіць. Вылез рак і пытае ў вароны:
 – Чаго ты гэткі гвалт падняла?
 – Чаго я гвалт падняла? Кожны будзе крычаць на маім месцы: гняздо, у якім я вясну веснавала і лета летавала, цяпер цалкам усё засмечана.
 – А куды ж ты цяпер ляціш? – пытае рак.
 – Новае гняздо шукаць!
 Падумаў-падумаў рак дый кажа:
 – Э, кумка, дарэмная твая турбота, бо ты ж і новае гняздо засмеціш…