Беларусь для мяне – мая родная маці,
Што ў залочаны восені цвет,
У сялянскай з лучынаю хаце
Спарадзіла мяне на свет.
Беларусь для мяне – гэта шчырая вера,
Гэта сэрца сыноўнага стук.
Беларусь для мяне – гэта звонкая лера
I цымбалаў раскацісты гук.
Беларусь для мяне – гэта белыя зімы
I вясновы бурлівы разліў;
Васількі у жытох гаманлівых,
Водар бэраў, антонавак, сліў.
Беларусь для мяне – гэта восень з кастрыцаю,
Верацёнаў гудзенне, красён перастук,
Кужаль, тканы матуляй, сястрыцаю,
Гэта – плёны ад працы мазолістых рук.
Беларусь для мяне – Каліноўскі, Скарына,
Багушэвіч, Купала і сотні такіх,
Каго гора-бяда не скарыла,
Хто ніколі не зрокся сваіх.
Беларусь для мяне – гэта слуцкія ткаллі,
Што прыгожыя ткуць паясы;
Гэта рэк і вазёраў срабрыстыя хвалі,
Белавежская пушча і Бранска лясы.
Беларусь для мяне – Сакавік Дваццаць Пяты
Пуцяводная зорка мая,
Случчакі, Вяліжане у бітвах зацятых
Ды імклівай «Пагоні» ваяк.
Беларусь для мяне – гэта спеўная лера
I крынічка, што з лесу бяжыць;
У свой край непахісная вера,
Што ён жыў і жыве й будзе жыць!
24 сакавіка 1983 г.
Крыніца: Золак Янка. Вятрыска з радзімай краіны: Зб. выбр. тв. / Уклад. і прадм. Л. Пранчак. – Мн.: БелАДІ, 1996 – 312 с.
