Над палеткамі роднага краю
Праняслася пажога вайны,
Спапяліла шалёную зграю,
Абудзіла спрадвечныя сны;
Разбудзіла радзімую мову
I яна паляцела у свет.
Беларускае роднае слова,
Я вітаю цябе, твой паэт!
Ты ўзышло на суцэльных руінах,
Цёплай ласкай сагрэла душу.
Над маёю знядбанай краінай
Хай плыве няўміручы твой шум;
Абдары сваёй ласкай сардэчнай
Нашы мары, надзеі і дні;
Няўміручае, спеўнае! Вечна
Над калыскай дзіцячай звіні!
Сей разумную праўду народу,
Абуджай, заклікай і вядзі.
Як паходня ў баях за свабоду
Беларускаму люду свяці!
23 ліпеня 1942 г.
6 верасня 1994 г.
