Зноў заявіліся гракі.
Ад іх чарод чарнее поле.
Знікаюць мігам чарвякі
У іх галодным цёмным горле.
Грак не пяюн, і ўсё ж скажу:
Люблю яго за клопат весні,
За хлебаробскую душу…
А будзе хлеб – і будуць песні.
Леанід Галубовіч — Зноў заявіліся гракі…
Дзяцінства пачынаецца з пытання, Ад сузірання першага світання.
Свой белы верш пра чорную бяду Пішу не для прыхільнікаў