Калі душу азмрочыць цень
Ці смутак затуманіць вочы,
Шкадуем мы ўчарашні дзень,
Вядомы з раніцы да ночы.
І цяжка зразумець, чаму
Мінулы цешыць, а не гэты,
Чаму улетку пра зіму,
А ўзімку думаем пра лета
І спадзяемся кожны раз,
Што прыйдзе новы дзень, як свята,
Але усё часцей да нас
За стратаю прыходзіць страта.
Мы смех і ранішні прамень
Цаніць адразу не умеем
І што шчаслівы сёння дзень –
Назаўтра толькі зразумеем.
1970
Крыніца: Грахоўскі С. Выбраныя творы. У 2-х т. Т. І. Вершы [Аўт. прадм. В. Вітка]. – Мн.: Маст. літ., 1983. – 382 с.
