А хто там ідзе?
Янка Купала
Па лістоце апалай
дождж сляпы церусіў.
Я прыйшоў да Купалы —
даравання прасіць.
Даравання за тое,
што дагэтуль адказ
на пытанне святое —
рытарычны аванс.
Бо няма Беларусаў —
колькі іх не шукай,
тых, хто пойдзе хаўрусам
бараніць родны Край
ад ганебнага змусу,
ад чужога ярма…
Нас няма, беларусы!
Не было і няма!
У правалінах твару,
там, дзе вочы цвілі, —
спахмурнелыя хмары
задуменна плылі.
Воч не стала ў Купалы
ці не хоча глядзець
на нашчадкаў-вандалаў —
тых, хто сёння ідзе…
Па лістоце апалай
дождж аслеплы блукаў…
Я прыйшоў да Купалы —
ён мяне не чакаў.
