Хай жа вам так не здаецца,
Што бяда ўжо і зацісне.
Знайце, ліха ператрэцца,
I маланкай доля блісне.
Праўда, поўны сумаў весці
Буйны вецер нам прыносіць,
Што як з гора, як з балесці,
Каля нашых хат галосіць –
I галосіць, і заводзе,
Плача, як па дзетках маці,
Аж бы крыкнуў: годзе, годзе!
Годзе сэрца жалем рваці!
Але ўсё ж хай не здаецца,
Што бяда ўжо і зацісне, –
Наша ліха ператрэцца,
I маланкай доля блісне.
1906 г.
