Чырвонец – матылёк-агеньчык.
Быццам іскрынка, ён пырхае над лугавымі кветкамі. Сустракаецца таксама на лясных сцежках і прасеках. Якраз там, дзе ў канцы чэрвеня высыпаюць першыя суніцы. Самыя буйныя і самыя салодкія, падобныя да кропелек ранішняга сонца. Таму невыпадкова ёсць павер’е, што гэтыя матылькі – гаспадары сунічнікаў.
Заадно хачу вам падказаць, як хутчэй набраць паўнюткае вядзерца ягад. Тут мала толькі ахвоты і цярпення. Напачатку трэба злавіць хоць аднаго чырвонца. І ніякім не сачком, а найлепш кепкай, знятай з галавы. Злавіць, каб тут жа яго адпусціць, крыкнуўшы яму наўздагон: «Ляці шчасліва!»
Аднак не варта вешаць нос, калі вернешся дамоў без ягад і не патрымаўшы ў руках чырвонца. Затое на ўсё астатняе жыццё з табой застанецца незабыўнае. Цудоўны летні дзень. На высокім блакітным небе – белыя ветразі аблокаў. А па сонечнай паляне бяжыць хлапчук. За плячыма ў яго развіваецца расхрыстаная кашулька.
Вось так я ўяўляю сабе Краіну Дзяцінства.
(143 словы)
Паводле Я. Пархуты.
