Гэта было нечакана. Спачатку на рэспубліканскай, а потым на ўсесаюзнай арэне з’яўляецца нікому не вядомы беларускі эстрадны ансамбль «Песняры». Апранутыя ў нацыянальныя касцюмы, з асобнымі спаконвечнымі беларускімі музычнымі інструментамі, хлопцы выклікалі да сябе неадназначнае стаўленне.
Уладзімір Мулявін з першых месяцаў стаў з ансамблем на цвёрды шлях. Вырашылі на крытыку не звяртаць увагі. Часу на самасцвярджэнне было няшмат, таму і аддалі яго пошукам твораў, іх апрацоўцы і аранжыроўцы.
Колькі сапраўдных святаў і сюрпрызаў падарыў беларусам Уладзімір Мулявін. Ён апрацаваў дзясяткі беларускіх народных песень. А «Песняры» свежа і натхнёна выканалі іх, узрушыўшы, усхваляваўшы і прымусіўшы сціснуцца не адно сэрца. Уласная своеасаблівасць выканальніцкага майстэрства Мулявіна гарманічна спалучылася з нашай беларускай таямніцай меладычнасці, песеннасці, напеўнасці.
У «Песняроў» свой твар, адметная непаўторнасць, вастрыня адчування патрэб чалавечай душы і сэрца. I ў гэтым вялікая заслуга Уладзіміра Мулявіна – непараўнальнага працаўніка і змагара за наша беларускае нацыянальнае мастацтва.
(142 словы)
Паводле А. Мяснікова.
