Хай робіцца наш свет усё люцей
І ў заўтра пазірае з недаверам,
Для беспрытульных, стомленых людзей
Не зачыняйце адвячоркам дзверы.
Ім сёння выпаў незайздросны лёс,
І доўгі шлях,
І золкі злосны вецер,
Што ў торбачку заплечную натрос
Не каласоў,
А палявога смецця.
Іх крыўдзіла балюча
Шмат разоў
Нядоля вераломная, цяжкая…
Не папракайце іх скупой слязой –
Хто ведае,
Што заўтра вас чакае.
Не прывыкайце да чужой бяды.
Для спачування,
Літасці
І веры
І ў навальнічны дождж,
I ў халады
Не зачыняйце ў вашай хаце дзверы!
1999
