Ларыса Геніюш — Мы – народ

Ларыса Геніюш

Агонь душы не паканаюць сцюжы. 
Марозамі агню не пагасіць. 
З цярпенняў – веліч, як на цернях – ружы… 
I з болю родзіцца дзіця, каб жыць.
 
Адважна лёсу камяні ўспрымаю. 
Баліць душа, але ў душы спакой. 
Пячэ душа агнём, але стрываю, 
не перашкодзяць раны выйсці ў бой.
 
Не быць начы! Няма жыцця без сонца, 
яно узыдзе, азарыць акно. 
Мана хлуслівых страціць абаронцаў 
і волавам апусціцца на дно.
 
А праўда – то не кліч, штыком падпёрты, 
прыгодны злыдням для нячыстых спраў. 
А праўда – з лёсаў, з душ, з народных нетраў, 
з цярпення, што народ ператрываў.
 
Ліхой хлусні бяссільны крык варожы. 
Да дзён прыгону страшны паварот. 
А праўда ўсё ж жыве і пераможа! 
Мы вам не слугаў племя –

мы народ!

Сказать спасибо
( Пока оценок нет )
Переслать в:
Кapoткi змecт твораў | Краткое содержание произведений