Беларусь можна назваць сапраўднай «лясной краінай», насельніцтва якой з пакалення ў пакаленне нараджалася, працавала пад зялёным покрывам неабсяжных лясоў. Таму беларусы заўжды былі звязаны з прыродай, пастаянна адчувалі яе прыкметны ўплыў на сваё жыццё і працу, вымушаны былі падладжвацца пад асаблівасці свайго прыроднага асяроддзя. Старажытныя насельнікі Беларусі, найперш сяляне, прыстасоўвалі да прыродна-кліматычных умоў свае звычаі, абрады, працоўную дзейнасць, традыцыі, бо толькі такім чынам можна было выжыць у досыць цяжкіх і складаных умовах жыцця.
Своеасаблівая прыгажосць і непаўторнасць, разнастайнасць краявідаў Беларусі заўсёды аказвалі даволі істотны ўплыў на светаўспрыманне і характар беларусаў. Сапраўды, таямнічы, вечна незмаўкальны шум вялізных, дрымучых лясоў і бароў, шматлікія азёры, жахлівыя балоты і дрыгва з цягам часу сфарміравалі ў беларусаў багатую фантазію, некаторую мілагучнасць светапогляду, пэўную абвостранасць пачуццяў, незвычайнасць успрымання многіх прыродных з’яў. Мажліва, досыць моцная энергетыка лясоў абумоўлівала знакамітую працавітасць і вынослівасць беларусаў.
(138 словаў)
Паводле Э. Дубянецкага.
