1. Пры першым знаёмстве з Багірай кідалася ў вочы яе настойлівасць, уменне дасягнуць сваёй мэты. Каб прахожыя зразумелі яе просьбу-жаданне, кошка "мяўкае, трэцца ля ног, крычыць, блытаецца паміж ног, забягае наперад, нібы не пускае ісці ў той бок". I так да таго часу, пакуль не дасягнула сваёй мэты.
2. Кошка прымусіла гаспадароў пусціць яе спачатку з адным кацянём у гарадскую кватэру, а потым прынесла яшчэ дваіх. Яна здзівіла гаспадароў тым, што спачатку не пабаялася сабакі, а потым адразу знайшла сабе месца ля цёплай печы.
3. Гаспадары зажылі з кошкай адной сям’ёй. Багіра карміла і песціла сваіх дзяцей, трымала іх у чысціні. Сама была сур’ёзная і руплівая. За гэта гаспадары "да кошкі-маці адчулі вялікую павагу".
4. Усе гавораць, што жывёлы жывуць не розумам, а інстынктам. Але гаспадары з гэтым не пагаджаюцца. Яны лічаць, што кошка разумная асоба, бо яна затрымала іх на вуліцы, прымусіла вярнуцца і дапамагчы яе кацяняці, пры гэтым сачыла, каб яно не замерзла, памятала пра іншых кацянят.
5. У адносінах да чужога кацяняці, худога і аблезлага, Багіра праявіла сябе як асоба з высакародным сэрцам: прывяла яго ў хату, карміла і лізала, як і сваіх кацянят. Яе паводзіны з’яўляюцца ўзорам і для людзей.
6. Пасля таго, як кацянят разабралі па розных кватэрах, Багіра не пакінула іх, прыходзіла да кожнага свайго дзіцяці і прыносіла мышэй і пацукоў. Пры гэтым яна скрэблася ў дзверы і, калі гаспадары адчынялі, аддавала свае пачастункі, разварочвалася і ішла назад.
7. Калі кацяняты падраслі, Багіра забылася на іх і пачала ўмешвацца ў гаспадарчыя справы: скідала сподак з малаком, і яно пракісала, цягала мяса з закрытай каструлі. Яна як бы імкнулася нашкодзіць пры кожным зручным выпадку.
8. Нельга пагадзіцца са сцвярджэннем гаспадароў: "I цяпер мы шкадуем, што так расхвалілі яе на ўвесь свет". Кошка заслугоўвае пахвалы, але яна вельмі незалежная асоба, якую нельга прыручыць, бо яна "кошка, якая гуляе сама па сабе".
