Люблю я радасць першых навальніц,
Калі пярун гартуе, вострыць стрэлы
I сыпле з горна іскры бліскавіц,
Ка б мы і нашы сэрцы не старэлі.
Ад сонца шчокі лета загарэлі,
Запунсавеў на вуснах сок суніц.
У лузе васількі мяне сустрэлі,
З блакітнымі напіўся я з крыніц.
Пасцелены квяцістыя абрусы,
Збіраюць пчолы сонечны нектар,
Ляцяць з абножкам і нясуць нам дар.
Такога лета, як на Беларусі,
З такой ласкавай, цёплаю душой
Нястомна я ў жыцці шукаў і не знайшоў.
10/III-1957 г.
