Беларускі в е ц е р сланяецца па свеце, пераціраючы пацяруху і цярэбячы вецце дрэў.
Рускі в е т е р нясе ўсім привет.
Польскі w і а t r ветэран: яго аповеды вартыя веры.
Палабскі v о t r мае непаўторны водар, але гэты водар закаркаваны ў стагоддзях.
Ніжнялужыцкі w j e t š знявечаны: нікога не чапаючы, ён чакае, калі ўсталюецца вечар, які схавае яго ад старонніх вачэй і старонніх спачуванняў.
Славенскі v e t e r надзімае ветразі ў Ядранскім (Адрыятычным) моры.
Славацкі v і e t о r трымаецца аднаго вектару, на ўсе астатнія накладаючы вета.
Чэшскі v í t r з аднолькавай цікавасцю зазірае ў вітрыны і ў вітражы.
Македонскі в е т а р інтравертны: ён вандруе ўнутры адной прасторы, адной тэрыторыі.
Стараславянскі в ђ т р, як бог, мае тры твары: адзін – для хмараў-аблокаў, другі – для зямной паверхні ітрэці – для мора.
Нямецкі W і n d працуе: ён круціць крылы ў вентылятараў і ў ветракоў.
Латышскі v ē j š увішны: калі непагадзь – свішча, калі пагода – сушыць развешаную бялізну.
