Яшчэ доўга на ўсіх раздарожжах,
Між чужых, незнаёмых людзей,
Буду я табе сэрца трывожыць
Успамінамі кожны дзень.
І калі пацалунак нечы
Раптам губы твае апячэ,
Ты успомніш:
а той, ранейшы,
Цалаваў усё ж гарачэй.
І быць можа, на тых раздарожжах
Зразумець ты паспееш яшчэ:
Ад мяне уцячы ты можаш,
Ад кахання ж – ніяк не ўцячэш.
