З гадамі мы да дзей сваіх стражэй.
Да мудрасці нялёгкая дарога.
Той яснасць вока й думкі зберажэ,
Каму ў жыцці зазнаць прыпала многа.
Перад абліччам праўды не салжэ
Агнём загартаваны розум строгі.
Таму і дня святло мне даражэй,
Чым першай квадры водбліск срэбрарогі.
У ясны дзень ступіў на ганак твой,
Хаця пяскамі, каменем, жарствой
Мае ў дарозе доўгай ногі збіты.
Не клянучы цяжкое рамяство,
Тваіх крупінак зыркіх хараство
Прыберагу, як дарагі здабытак!
1956
