Янка Купала — Над калыскай

Янка Купала

Калыхала маці сына
У калысцы у ліповай
I пяяла яму песню
Вось як тутка, слова ў слова:

– Люлі, люлі, мой маленькі!
Спі і сні вясёлкі-гулі,
Як жа вырасцеш вялікім, –
Не забудзься ты матулі.

Люлі, люлі, мой маленькі!
Спі, злажыўшы ўкрыж далонкі,
Як жа вырасцеш вялікім, –
Не забудзься ты старонкі.

Люлі, люлі, мой маленькі!
Спі, як кветка напрадвесні,
Як жа вырасцеш вялікім, –
Не забудзься гэтай песні.

Люлі, люлі, мой маленькі,
Набірайся моцы, сілы,
Як жа вырасцеш вялікім, –
Не забудзь маей магілы.

Люлі, люлі, мой маленькі!..
.  .  .  .  .  .  .  .  .  . 
Сын павырас, на лес гледзя,
А ці помніць песню маткі, –
Запытайся ў суседзяў.

1919

Сказать спасибо
( 2 оценки, среднее 1.5 из 5 )
Переслать в:
Кapoткi змecт твораў | Краткое содержание произведений