Дзень распачаўся раніцай вясёлай.
Хутчэй у двор —да сонца і да траў…
I там запросім да сябе анёла,
ён дзесьці тут і ўсё нам дараваў.
У свеце, поўным д’ябальскае сілы,
што сее ў душах чорны цень жуды,
ён расхіне над намі свае крылы
і ў час ліхі затуліць ад бяды.
I застанецца з намі ранак гожы,
птушыны грай і полымнасць рабін,
і ў сэрцы будзе ліцца голас Божы:
шануй бацькоў,
не ўкрадзь
і не забі!
